Heerlijk schilderen op Hindersteyn

Heerlijk schilderen op Hindersteyn

In juli kreeg ik het verzoek of de BuitenSchilderWeek, georganiseerd door mijn buurvrouw Karen Hollander, Hindersteyn als locatie mocht gebruiken.

Dit sprak mij direct aan, want het schilderen van onderwerpen in de tuin is een tijdsbesteding die in de 19de eeuw en al eerder veel werd gebezigd in de aristocratische kringen die zich ophielden op de buitenplaatsen. Wat zou het aardig zijn als deze bezigheid anno nu weer voor het voetlicht wordt gehaald. De productie van de cursisten zou tentoongesteld kunnen worden op de Open Tuindagen. Bezoekers mogen dan een waardeoordeel vellen en een bezoekersprijs toekennen aan het mooiste of origineelste doek. Het resultaat ervan is dat men op een andere manier gaat observeren, met meer zicht op de details in de tuin.

Karen doet verslag:

Dit vierde jaar van de BuitenSchilderWeek genoten wij op de laatste dag van de gastvrijheid op Hindersteyn. Wat een plek, wat een prachtige bloementuin. Wat heerlijk om hier te mogen schilderen werd door de cursisten gezegd. Al snel had de groep zich verspreid, sommigen begonnen aan de complexiteit van het gebouw, velen vielen voor de bloemen. De kas, de slangenmuur, de fontein, de diepte van de tuin. Acrylverf, olieverf, aquarel. Telkens merk je dat wij ons hoofd bewegen en hierdoor veel meer zien dan er in het plaatje past. Hoe krijg je het spannend, levendig. De lunch hielp, lekker, even afstand en een onweerstaanbaar verhaal van eigenaar Erik Geytenbeek. Sommigen bleven schilderen, anderen waren na vijf uur moe en nog lang niet klaar. Een dag is te kort, er is zoveel te zien. Als het mag, komen we volgend jaar graag nog een keer terug.

En de schilderijen? Die hangen nu overal thuis, twintig keer een stukje Hindersteyn.

Nacht van de Buitenplaats

Nacht van de Buitenplaats

Vorig jaar hadden wij een succesvolle editie van Nacht van de Buitenplaats, toen mede georganiseerd door Landschap Erfgoed Utrecht. Op onze website staat van deze gebeurtenis een mooie video, uitgezonden in het EO programma Geloof en een Hoop Liefde. Dit jaar hebben wij het op eigen houtje georganiseerd omdat onze vrijwilligers het zo geweldig vonden. ‘’Gaan jullie dat nog een keer doen?’’ vroeg men regelmatig. Uiteindelijk zijn we overstag gegaan en hebben we ons vrijwilligersteam de gelegenheid gegeven om vrienden en bekenden uit te nodigen. De een kwam met vier personen, maar er waren er ook die twaalf vrienden meenamen, dus in een kort tijdbestek hadden we ruim honderd deelnemers. Iedereen in het wit, met gevulde picknickmanden. Vorig jaar was het 30° bij deze gelegenheid, maar dit jaar was dat helaas niet het geval. De optie om weer met zijn allen langs de slangenmuur plaats te nemen ging niet door vanwege dreigende regenwolken. Dus moesten wij de groep verdelen over druivenserre, de oranjerie en de palmenruimte. De sfeer was weer optimaal.

Na een welkomstdrankje en een introductie door de kasteelheer ging iedereen naar de gereedstaande, gezellige tafels. Na de maaltijd stond een optreden van de Wijkse troubadour, Boudewijn Hansen op het programma op het terras achter het kasteel. Op zo’n avond is het genieten van de prachtige tuin en prijzen wij ons gelukkig dat zoveel bezoekers ervan kunnen genieten. Om tien uur ging iedereen huiswaarts en daalde de rust weer neer.

Wijn productie

Wijn productie

Tijdens de Open Tuindagen staat er in de druivenserre een informatiestand over onze druiventeelt. Ronald Barendse bemant meestal deze post. Er is altijd een enorme drukte want men kan onze wijn ook proeven. Ronald is de vrijwilliger die er verstand van heeft, om het zomaar te zeggen. Want het is natuurlijk nog een hele studie hoe je wijn maakt die ook nog eens te drinken valt. Onze druivenserre uit de jaren ’20 willen wij er zo authentiek mogelijk uit laten zien. Druiven om te eten gingen het niet worden, dus wat te doen eind september met honderden druiventrossen? Een teelt met als doel wijn maken leek ons wel interessant. In 2007 hebben we drie soorten wijndruiven aangeplant: Carbarnet Cologne, Landal en Chambourcin. Daarnaast staan in de hoeken nog vier Frankenthalers uit 1947, afkomstig van een afgebroken druivenserre aan de Hindersteynlaan in Vleuten! Dit is het authentieke druivenras dat in het Westland werd gebruikt tot in de jaren ’50 van de vorige eeuw. De tuinbaas van kasteel Amerongen, Bert Sluyter, heeft advies gegeven hoe de aanplant van de wijndruiven gerealiseerd moest worden. Er staan nu 54 stokken, die binnen een begrenzing de vrijheid krijgen om te groeien. Dat betekent veel uitlopers snoeien, blad weghalen en op een gegeven moment ook het teveel aan trossen wegknippen. Per tros zijn er een aantal bladeren nodig om het proces aan de gang te houden. De rest is wildgroei.

In 2010 hadden we de eerste oogst. Sedertdien hebben we met ups en downs nu een wijn van de oogst uit 2016 die lekker smaakt. En dat heeft alles te maken met de hoeveelheid zon tijdens de groei en natuurlijk de verzorging. Iedere week in het seizoen wordt er een avond aandacht besteed aan de druiven. Helaas mogen we wijn niet verkopen, maar het is natuurlijk erg leuk om te melden dat je je eigen wijn in de fles hebt! De productie is ieder jaar ongeveer honderd flessen. Het zouden er meer kunnen zijn, maar dan kan de oogst niet meer geherbergd worden in de kelder van het kasteel.

Vrijwilliger Yolanda Muntz

Vrijwilliger Yolanda Muntz

Sinds 2012 hebben we een eigen tuin. In mijn beleving is deze groot (na 10 jaar in Amsterdam gewoond te hebben). Hij was flink verwilderd en stond veel te vol met grote bomen. Er was dus werk aan de winkel. Nou ja, er is nog steeds veel werk aan de winkel. De eerste zomer met onze tuin wilden we natuurlijk ook graag andere tuinen zien. Dus toen ik in het lokale suffertje las dat de tuin van landgoed Hindersteyn een weekend open zou zijn voor publiek, zijn we direct op de fiets gestapt. We zouden maar even gaan; wisten wij veel dat we héél lang zouden blijven. Voor we het wisten hadden we ja gezegd tegen het iedere dinsdag werken in de moestuin, samen met een leuke groep vrijwilligers.

We hebben ons eerst bekommerd om de rabarber. Maar vaak ging ik ook even helpen in de tomatenkas. Ik herinner me de gesprekken uit vroegere jaren met mijn moeder over onze tomatenplantjes die we toen allebei op het balkon hadden staan. Tomatenplantjes blijven voor mij altijd iets bijzonders hebben. Op Hindersteyn stonden wel 30 soorten!! Tegenwoordig houd ik me voornamelijk bezig met tomaten. En toen we hoorden dat Mevrouw Onkruid ging stoppen met haar tomatenteelt en de verkoop van zaadjes, kon ik het niet laten contact met haar op te nemen. Of zij nog tomatenzaadjes had? Jazeker! En met plezier heeft ze een heleboel zaadjes opgestuurd. Daarna zijn we met het hele team van Hindersteyn aan de slag gegaan. Ieder kreeg een aantal soorten tomatenzaadjes onder zijn hoede. Vele vensterbanken hebben vol gestaan met heel veel tomatenplantjes. Eind mei was het dan zo ver. Alle tomatenplantjes kwamen samen op Hindersteyn. En wat denk je? 30 soorten? Nee dit jaar hebben we 54 tomatenrassen in de kas kunnen zetten!! Van elke soort één. Behalve dan van mijn favoriet. Daar hebben we wel 8 planten van in de kas staan.

Geïnspireerd door Hindersteyn hebben we een deel van onze eigen tuin tot moestuin omgetoverd. “En dan ook nog Hindersteyn?” hoor ik je zeggen. Ja, het blijft een voorrecht om daar elke dinsdagavond naar toe te mogen gaan.

Yolanda Muntz