Deze slogan staat op een stoepbord dat gebruikt wordt voor het promoten van Uilebaarden, u weet wel, die historische kippen die ook op Hindersteyn scharrelen. Maar het betreft hier nu een bijzondere variant: de Moorkop Uilebaard. Dit is een bijzondere vogel. Meer dan drie honderd jaar geleden werden deze kippen gehouden op buitenplaatsen. Ook bij kunstschilders uit de 16^e en 17^e eeuw waren de Moorkop Uilebaarden zeer in trek en door deze oude meesters bestempeld als bijzonder en verfijnd. De grote witte eieren deden het goed in de keuken en ook het vlees werd gebruikt. De Moorkop is in de loop der tijden in de vergetelheid geraakt maar gelukkig niet geheel verdwenen. Een groep enthousiaste mensen hebben zich het lot van de Moorkop aangetrokken en de handen ineen geslagen. Daarbij is het Centrum voor Genetische Bronnen Nederland van de Universiteit Wageningen hen te hulp geschoten met opgeslagen sperma uit haar genenbank. Dankzij dit initiatief en een zorgvuldig fokprogramma (volgens het zogenaamde rotatieschema) is het mogelijk om over drie jaar weer een gezonde populatie van Moorkop Uilebaarden te hebben met een laag verwantschapgemiddelde. Hiermee wordt dit ras weer op de ‘levend erfgoed’ kaart gezet! In het voorjaar verwelkomen wij een Moorkophaan met zijn bijbehorende dames. Op de Open tuindag op zondag 1 juli kunt u ze bewonderen.