In de hemel

Mijn moeder had een volkstuin. En er was voor mij als tiener niets erger dan mee te moeten naar die volkstuin. Het zal geen pretje voor haar zijn geweest: zij was aan het genieten van het werken in de tuin en ik liep te zeuren dat ik weg wilde.
Wij woonden in Rotterdam, waar ik geboren en getogen ben. Mijn moeder echter zag het levenslicht in een klein dorpje in de Betuwe en wroeten in de aarde, het opkweken van groenten, etc. deed haar denken aan haar jeugd. Voor mij als tiener was het natuurlijk helemaal niet ‘cool’ om die zelfgekweekte groenten te eten, ik wilde Iglo uit de diepvries!

Die afkeer voor groentetuinen is nog lang gebleven. Tot ik een paar jaar geleden een vergadering had op Hindersteyn. Het verhaal van Erik en de rondleiding door de tuin van het kasteel maakte mij zo enthousiast dat ik, tot mijn eigen verbazing, dacht: hier wil ik ook werken! Gelukkig kwam er een jaartje later een plekje vrij: … in de groentetuin. Na een ‘sollicitatiegesprek’ in de gezellige keuken (waarin ik de afkeer van de groentetuin van mijn moeder natuurlijk niet gemeld heb) mocht ik het groenteteam gaan versterken.
Met veel enthousiasme en weinig kennis ben ik begonnen. Nog steeds is mijn sterkste punt het onkruidvrij maken van de groentebedden, maar beetje bij beetje krijg ik meer kennis over het beheer van een groentetuin. Wanneer wat geplant of gezaaid moet worden, welke groentesoorten wel of niet bij elkaar gezet kunnen worden bijvoorbeeld.

Iedere dinsdagavond in de zomermaanden voel ik mijzelf weer een gelukkig mens als ik aan de slag mag op het landgoed. Voor mij is er geen mooiere plek om met mijn handen in de aarde te ploegen, met als resultaat die heerlijke onbespoten verse groenten die we mee naar huis mogen nemen. Het gaat natuurlijk niet alleen om de plek maar zeker ook om de mensen waar ik die avonden mee werk. We hebben een hecht team en de aandacht die Erik voor zijn vrijwilligers heeft maakt deze dinsdagavond een fijne avond. Afsluiting met een kopje verse koffie en koek maakt de avond af. Daar heb ik graag 60 kilometer rijden voor over.

Als er een hemel is en mijn moeder ziet mij aan het werk in deze tuin, zal ze glimlachen en zeggen: “zie je wel, ik zei toch dat het leuk is”.

Erien Groot

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.